Christo Vladimirov Javacheff
Christo Vladimirov Javacheff of kortweg Christo is een bekende beeldend kunstenaar. Hij werd geboren in Gabrovo in Bulgarije ( 13 juni 1935 ) en studeerde kunst in Sofie en Wenen. In Parijs had hij (zonder er zich bij aan te sluiten) nauwe banden met de nouveau réalistes. Verder dan de kunstenaars die conceptuele kunstbrengen waarbij het bij een concept blijft, hebben Christo en Jeanne-Claude hun ideeën werkelijk uitgevoerd. We zouden het landschapskunstwerken kunnen noemen waarbij het landschap zowel stedelijk als ruraal kan zijn.
Christo werkte vanuit de Verenigde Staten altijd samen met zijn vrouw Jeanne-Claude Denat de Guillebon (1935-2009). Christo en Jeanne-Claude vonden het als kunstenaars belangrijk dat zij samen genoemd worden. In de praktijk werkte Jeanne-Claude meer als de public relations manager en zorgde ze voor de praktische logistiek terwijl Christo meer werkte aan het creatieve proces. Hij tekent de voorontwerpen die ook verkocht worden om de projecten te financieren. Alle beslissingen zowel de creatieve als de logistieke, werden door Christo en Jeanne-Claude samen genomen.
De kunstzinnige strategie van Christo en Jeanne-Claude was om grote opvallende bouwwerken of landschappen met stof tijdelijk 'aan te kleden'. Het inpakken van gebouwen of objecten leidt tot de abstractie van deze onderwerpen. Voorbeelden van dit soort werk zijn de Pont Neuf in Parijs ( 1985), de Rijksdag in Berlijn (1995). In het Central Park in New York voerden zij een kunstproject uit in 2004.
Voor Christo en Jeanne-Claude was het zeer belangrijk dat de werken toegankelijk zijn voor het grote publiek. Meestal kost het veel overtuigingskracht en duurt het lange tijd voordat een gepland project daadwerkelijk uitgevoerd kan worden. Voor de uitvoering van hun projecten maakten ze gebruik van een grote groep medewerkers. Het resultaat van hun werk is puur esthetisch bedoeld en heeft tot doel de mensen 'met andere ogen' te laten kijken naar de omgeving.
Op 18 november 2009 overleed Jeanne-Claude in een New Yorks ziekenhuis aan complicaties bij een hersenaneurisma.
Christo werkte vanuit de Verenigde Staten altijd samen met zijn vrouw Jeanne-Claude Denat de Guillebon (1935-2009). Christo en Jeanne-Claude vonden het als kunstenaars belangrijk dat zij samen genoemd worden. In de praktijk werkte Jeanne-Claude meer als de public relations manager en zorgde ze voor de praktische logistiek terwijl Christo meer werkte aan het creatieve proces. Hij tekent de voorontwerpen die ook verkocht worden om de projecten te financieren. Alle beslissingen zowel de creatieve als de logistieke, werden door Christo en Jeanne-Claude samen genomen.
De kunstzinnige strategie van Christo en Jeanne-Claude was om grote opvallende bouwwerken of landschappen met stof tijdelijk 'aan te kleden'. Het inpakken van gebouwen of objecten leidt tot de abstractie van deze onderwerpen. Voorbeelden van dit soort werk zijn de Pont Neuf in Parijs ( 1985), de Rijksdag in Berlijn (1995). In het Central Park in New York voerden zij een kunstproject uit in 2004.
Voor Christo en Jeanne-Claude was het zeer belangrijk dat de werken toegankelijk zijn voor het grote publiek. Meestal kost het veel overtuigingskracht en duurt het lange tijd voordat een gepland project daadwerkelijk uitgevoerd kan worden. Voor de uitvoering van hun projecten maakten ze gebruik van een grote groep medewerkers. Het resultaat van hun werk is puur esthetisch bedoeld en heeft tot doel de mensen 'met andere ogen' te laten kijken naar de omgeving.
Op 18 november 2009 overleed Jeanne-Claude in een New Yorks ziekenhuis aan complicaties bij een hersenaneurisma.
Voornaamste kunstwerken
Het rijksdag zelf:
Het Rijksdaggebouw (Duits: Reichstagsgebäude), is het huidige Duitse parlementsgebouw in de hoofdstad Berlijn. De naam wordt ook wel afgekort tot Rijksdag .Het gebouw heeft de teloorgang van zowel het keizerrijk aan het einde van de 19e en het begin van de 20e eeuw meegemaakt, evenals de Weimarrepubliek en het Derde Rijk.
het was altijd de droom van christo geweest om het rijksdag te mogen inpakken. Z'n eerste aanvraag was in 1971 en hij kreeg pas toestemming in 1995 na een stemmingsronde van het Duitse parlement.
Na 24 jaar kwam zijn droom in vervullingen ging hij aan de slag. Voor het inpakken had hij maar liefst 100.000m2 textiel, 15.600 meter touw en 200 ton staal nodig.
Het was een van zijn indrukwekkendste werken en het trok dan ook meer dan 5 miljoen bezoekers.
De Rijksdag bleef amper twee weken ingepakt maar was toch een groot succes.
Het Rijksdaggebouw (Duits: Reichstagsgebäude), is het huidige Duitse parlementsgebouw in de hoofdstad Berlijn. De naam wordt ook wel afgekort tot Rijksdag .Het gebouw heeft de teloorgang van zowel het keizerrijk aan het einde van de 19e en het begin van de 20e eeuw meegemaakt, evenals de Weimarrepubliek en het Derde Rijk.
het was altijd de droom van christo geweest om het rijksdag te mogen inpakken. Z'n eerste aanvraag was in 1971 en hij kreeg pas toestemming in 1995 na een stemmingsronde van het Duitse parlement.
Na 24 jaar kwam zijn droom in vervullingen ging hij aan de slag. Voor het inpakken had hij maar liefst 100.000m2 textiel, 15.600 meter touw en 200 ton staal nodig.
Het was een van zijn indrukwekkendste werken en het trok dan ook meer dan 5 miljoen bezoekers.
De Rijksdag bleef amper twee weken ingepakt maar was toch een groot succes.
In de ‘Running Fence’ uit 1976 in de counties Sonoma en Marin, met een hoogte van 5,5 meter en een lengte van 40 kilometer, werden 200.000 vierkante meter nylonweefsel, 145 kilometer staalkabel en 2.050 stalen palen verwerkt.
Valley Curtain een landschapsinstallatie in de Rocky Mountains met een 12.780 vierkante meter groot ‘gordijn’ uit nylon polyamide weefsel en 49.895 kilogram staalkabel, werd verwezenlijkt in 1972.